بیکاری مخفی در ادارات؛ مقصر کیست؟
در این روزها، یکی از بحثهای مهم شبکههای اجتماعی، پرداختن به ساختار تشکیلاتی و بیم بیکار شدن تعداد زیادی از کارمندان ادارات دولتی است. زیرا تعداد کثیری از کارمندان دولت از ادارات مختلف بیسرنوشت شدهاند و کارکنان تنقیص شده وزارتها نیز معترضاند. تنها جوابی را که سخنگویان ادارات دولتی بیرون دادهاند، مسلکیسازی و از بین بردن بیکاری مخفی در ادارات است. بیسرنوشتی کارمندان ادارات دولتی با وجودی که با کمترین معاش استخدام شدهاند، یک معضل جدید دیگری را در جامعه به بار خواهد آورد. حالا به واقعیت، دولت در جستوجوی از بین بردن بیکاری مخفی است؟ آیا واقعاً کارگزاران میخواهند ادارات را مسلکی بسازند؟ اصلاً چه کسانی عامل بیکاری مخفی در ادارات دولتیاند؟
بیکاری مخفی چیست؟
متخصصان مدیریت در باب بیکاری مخفی چنین مینگارند: «استفاده از نیروهای کارآمد و متخصص که دانش آنها مرتبط با مکان اعمال نمیشود و در یک سیستم اداری و یا غیراداری در ظاهر نشان دهنده کار است؛ اما در واقعیت این طور نیست. بیکاری پنهان با توجه به تناقض شغلی که با آن تشکیلات دارد، نه تنها نقش سازندهای را ایفا نمیکند، بلکه مشکلات فراوانی را برای آن سیستم و کل جامعه ایجاد میکند و این امر یکی از مشکلات ریشهای سازمانها، ادارات، تشکیلات دولتی و غیردولتی به شمار میآید.»
نظر به تعریف فوق، نمیتوان انکار کرد که در ادار
میرآدینه