روشنگران-18
معرفی الحاج معلم حسن علی فکوری
ابراز امتنان دارم از انجمن اجتماعی استادان و تحصیل‌کردگان مالستان که بنده را از جمله اشخاص تاثیرگذار در عرصه معارف مالستان به شمار آورده اند. تماشا و مرور گذشتهها، روندی که طی شده است را به ما نشان میدهد، و این بهانهای‌ست تا آنجا که حافظه‌ام یاری می‌کند را به یاد بیاورم. چه در مقطعی از عمرم که شاگردان پای صنفهای درس نشسته اند و تق تق نوشتن و پاک کردن تباشیر بر روی تخته‌ی سیاه را شاهد اند، یا به رقص بی‌وقفه‌ی قلم بر روی کتابچههای شان چشم دوخته اند، یا به حرف‌هایم با دل و جان گوش سپرده اند، یا به اصلاح کار هنری روی کتابچهشان را با حوصله و دقت مشاهده نموده اند و بسیاری دیگر.
اما وقتی خوب فکر میکنم و می‌بینیم بیشتر احساس افتخار و غرور میکنم که کار و تلاشِ را که در این عرصه بحیث یک معلم داشتهام تاثیر زیادی در زندگی شاگردان و در راه‌هایی که برای ادامه‌ی مسیر زندگی‌شان انتخاب کرده اند، گذاشته است، چون اگر چیزی را گفتم و درسی که دادم خودم هم به آن حتی بیش از باور قبلی، اعتماد عملی داشتم. تصوری را که داشتم و دارم اینست که کار معلم فقط به یک درس مشخصِ تعریف شده محدود نمیشود بلکه در کنار آن- شاید حتی بدون آن‌که خود او متوجه باشد – بسیاری درس‌ها و آموزه‌های ارزشمند از لابلای رفتار و گفتارش و آن فضایی که در اطراف خود می‌پراکند، به شاگردان می آموزد، و گام به گام کوره‌راه‌ها را برای شاگردان روشن می‌نماید.
هرچند روزگاری جبر محیط و زمختی دنیای آدمها، من و خیلی از معلمین عزیز را خسته کرد و زیاد آزارمان داد. نیتهای غرض آلود و شوم می‌خواستند این عرصه را ببندیم، روزهایی که می‌توانست امروز بی دکتر، ماستر و لسانس باشیم و دانش آموختهگان و سرمایه انسانی امروز را نداشته باشیم، تـصور هولناکِ داشتیم. دلی که به درد می‌آمد و چشمانی که به ناچار گریه می‌کرد. درد و رنج را می‌تکاندم و این تصور را داشتم که اگر انسانیم، گاهی به این رنج مبتلا می‌شویم. به رنج آنانی که ما را نمی‌شناسند، اما غم‌شان را می‌فهمیم. به رنج آنانی که حتی تصویری از چهرهشان در ذهن نداریم، اما قلب‌مان برای ظلمی که بر آنها رفته به درد میآید. ما تسلیم نشدیم و آخرین تلاش خود را کردیم، تا به جای نقش یک قربانی، دست به خلق کردن بزنیم. بهجای خیره ماندن بر سیاهی آنروز، بر ورق سفید کتابچه شاگردان خیره شویم و قلم برداریم به سهم خود چیزی خلق کنیم، با این امید که بهترین آنچه میتواند اتفاق بیفتد، در آینده قرار دارد. تاریخ پرتکرار بشری ثابت کرده بهترین لحظات امروز مان را مدیون آنانی هستیم که روزی، چنین دردمند برخاستهاند تا برای خود و دیگران آیندهای بسازند. ما و نسل امروز و فردا قـدردان قهرمانی و مقاومت دوستان برای ماندن و کار و تلاش بیشتر برای معارف مالستان هستیم و خواهیم بود.
آنچه در ادامه میآید مختصری از دورانِ است که قافله عمر در این سفر طی کرده و تفصیل آنرا که زیر کار دارم، در آینده نزدیک تکمیل نموده و بدسترس علاقمندان قرار خواهند گرفت.
دست نوشته مرحوم پدرم حسین علی، نشان میدهد که در سال ۱۳۳۴ هـ ش به دنیا آمدهام. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در مکتب متوسط میرآدینه به پایان رساندم. به منظور ادامه تحصیل، شامل دارالمعلمین چاریکار ولایت پروان شده و در اواخیر سال ۱۳۵۱ هـ ش موفقانه آن دوره را به پایان رساندم. بعد از فراغت از دارالمعلمین در سال ۱۳۵۲ هـ ش به حیث معلم در مکتب ابتدائیه چهل بختو پشی رسماً مشغول به کار شدم. بعد از دو سال خدمت در آن مکتب، در سال ۱۳۵۴ هـ ش غرض اجرای وظیفه به مکتب متوسطه شینه‌ده مالستان تبدیل گردیدم. دو سال بعد در سال ۱۳۵۶ هـ ش بنابر لزوم دید به مکتب ابتدائیه سوکه مالستان تبدیل شدم.
در سال ۱۳۵۷ هـ ش در لیسه میرآدینه (منطقه نیقول آبدانه) بحیث سر معلم تعیین گردیدم، اما در سال ۱۳۵۸ هـ ش علیه حکومتُ انقلاب شد و مکاتب به روی دانشآموزان و معارف دوستان مسدود گردید. در سال ۱۳۵۹ هـ ش به ایران سفر کردم و بعد از یکسال اقامت در آنجا، دوباره در سال ۱۳۶۰ هـ ش به وطن بر گشته در کنار دوستان سازمان نصر، در تقویت توانمندیهای مقاومت بر محوریت منافع مردم مالستان کار و تلاش نمودم.
در سال ۱۳۶۷ هـ ش مکتب متوسطه شهید فیاض مکنک مالستان را پایهگذاری و برای مدت سه سال در آنجا بحیث سر معلم ایفای وظیفه نمودم، که بعداً امور اداری و برنامه درسی مکتب متذکره توسط برادران منطقه پیشبرده میشد. از سال ۱۳۷۱ هـ ش الی سال ۱۳۷۵ هـ ش در لیسه میرآدینه بحیث معلم ایفای وظیفه نموده و با آمدن حکومت سیاه طالبان به ایران مهاجر شدم. در سال ۱۳۸۰ هـ ش دوباره به مالستان برگشته و الی اکنون در لیسه عالی میرآدینه به شغل معلمی مصروف هستم. معلم هنوز هم معلم است.
یادداشت ۱:
صفحه انجمن استادان و تحصیلکرده‌گان مالستان، فعالیت‌ها و کارکردهای اشخاص تاثیرگذار درعرصه معارف را به شکل نوبتی و شماره‌وار، تحت عنوان “روشنگران مالستان” نشر خواهد کرد. بناء از آن عده معلمان و افرادی که هنوز کارکردها و یا زندگی‌نامه شان را به کمیته فرهنگی این انجمن نسپرده باشند، می‌خواهد که با اعضای کمیته فرهنگی این انجمن به تماس شده و از طریق معمول، کارنامه های شان را به کمیته فرهنگی این انجمن تحویل دهند تا در روزهای آینده به دست نشر سپرده شده و با علاقمنان شان شریک گردد.
راه‌ها تماس با کمیته فرهنگی انجمن:
- معصومه بهار رئیس کمیته فرهنگی
شماره واتسآپ: ۰۷۹۹۵۷۲۲۷۱
ایمیل: masumabahar786@gmail.com
- حیات الله مهریار:
شماره واتسآپ: ۰۷۴۹۹۰۷۰۲۸
ایمیل آدرس: hayatullah.mehryar@gmail.com
- آصف سحر:
شماره واتسآپ:۰۷۰۰۲۵۰۵۶۱
ایمیل آدرس: asif.sahar84@gmail.com
یادداشت ۲:
شماره و فهرست روشنگران به معنای طبقه بندی شخصیت‌ها و امتیاز نیست، بلکه این شماره‌ها صرف برای نظم دهی پُست‌ها بوده و از سوی هم نوبت نشر بر اساس دریافت زندگی نامه‌ها ترتیب شده است.
منبع: http://www.malistan.com.af/%d8%b1%d9%88%d8%b4%d9%86%e2%80%8c%da%af%d8%b1%d8%a7%d9%86-18/
میرآدینه