منبع خوبی درآمد در مالستان

ولسوالی مالستان یکی از ولسوالی‌های کوهستانی و سرد سیر ولایت غزنی است. در این سرزمین شش ماه اول سال آب و هوای معتدل و شش ماه دوم سال سرد و خشک می‌باشد. فصل معتدل مالستان از برج حمل آغاز و در برج سنبله خاتمه می‌یابد و اما فصل سرد و خشک از ماه میزان الی حوت ادامه می‌یابد. در سابق در فصل گرما معمولاً دهاقین بیشتر به برداشت محصولات زراعتی شان مانند: گندم, عدس، مشنگ، کولول، شاخل و غیره می‌پرداختند، چون در آن وقت یگانه راه امرار معشیت ایشان را محصولات مذبور تشکیل می‌داد. اما بعد از باز شدن درهای خارج برای اهالی این منطقه بخاطر کار در کشور های خارجی سفر کردند و با کسب و کار مختلف در آنجا پول بیشتر جمع آوری نموده و در مالستان سرازیر نمودن که این موضوع باعث شد دهاقین به طور امتحانی دست به زرع حبوبات دیگر مثل لوبیا، نخود، باقلان، دال، و سایر حبوبات بزنند که خوشبختانه زرع آنها نتیجه ملموس به دست داد و علاقمند به ادامه زرع آن شدند.

در سال‌های قبل مردم مالستان به زرع سبزی جات نیز اهمیت نمی‌دادند، ولی با تغییر زمان و دست یافتن این مردم به منابع پولی و تخنیکی اکنون علاقه مند شده اند تا سبزی جات مانند: نیش پیاز, گندنه, کاهو, بادرنگ, ملی سرخ, زردک, نعنا, ریحان, کرم و سایر سبزی جات نیز بکارند و صفره شان را نیز رنگین سازند. یقینا زرع این سبزیجات نظر به وضعیت جوی مالستان عزیز همخوانی داشته و نتیجه مثبت را نیز در پی داشته است .

از جانب دیگر، پس از رونق گرفتن مکاتب و دانشگاه از سال 1381 صفحه ای دیگری برای مردم ورق خورد که تعداد زیادی از جوانان با سپری کردن امتحان کانکور وارد دانشگاه شدند و همچنان برنامه های کوتاه مدت آموزشی را سپری کردند. این ورکشاپ‌ها و سمینار ها هر کدام در بخش خود سودمند و موثر بوده است، خصوصا آموزش‌های زراعتی و کاشت هینگ (انغوزه) و زعفران تأثیرات خیلی مفیدی را برای دهاقین داشته است.

زعفران و هینگ که از جمله گیاهان داروئی بشمار می‌رود و از فروش این محصولات قیمت خوب نیز بدست می‌آید و از جانب دیگر با جوی مالستان نیز سازگاری دارد، باید برای کاشت آن مردم بیشتر تشویق گردد. گرچند تا هنوز هم زراعت مالستان به شکل سنتی است و اشخاصی محترم مثل صادقی صاحب و انجنیر صاحب  جمعه خان مدیر اسبق زراعت مالستان تلاش کردند که زراعت و باغداری را به شکل مدرن آن رواج دهد اما کافی نیست و نیازمند کار و تلاش بیشتر است تا منبع درآمد برای مردم شود.

همچنان گیاهان خودرو دارویی و شفا دهنده را در مالستان می‌توان به وفور یافت. این گیاهان که نوعیت آن به صد ها گیاه می‌رسد؛ اما تحقیقات علمی و تخصصی صورت نگرفته است و ایجاب می‌کند تا متخصصین ما به شکل علمی آن تحقیق کنند تا منبع عاید دیگری برای مردم گردد. اگر حد اقل به همین دو مورد فوق توجه صورت گیرد یقینا میتواند دست خیلی از خانواده های که راه درآمد دیگری ندارد باز شود و از زمین های خاره و و یا زمین های که کمتر حاصل می‌گیرند بیشترین حاصل را خواهند گرفت و از جانب دیگر از گیاه های که تا حالا هیچکس به آن بها نداده اند منبع خوبی درآمد برای مردم می‌گردد و از پرداختن هزینه های بلند دوا نیز جلوگیری می‌گردد. امیدوارم آنانیکه در بخش‌های فوق آگاهی و تخصص دارند توجه مبذول داشته و در حد توان شان تلاش کنند تا راه درآمدی را حد اقل در موارد فوق برای مردم بیابند.

علی  یاور تابش 30/02/1400